Ιθάκη

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός « ιδανικού  ανθρώπου » ή  Υπεράνθρωπου  κατά τον Αριστοτέλη; — «Όμως ο ιδανικός άνθρωπος κατά τον Αριστοτέλη -ο  μεγαλόψυχος —  δεν είναι ένας απλός μεταφυσικός φιλόσοφος. Δεν εκθέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο για ασήμαντους λόγους…  αφού ελάχιστα είναι τα πράγματα που θεωρεί πολύτιμα. Όμως θα διακιν­δυνεύσει για έναν σημαντικό σκοπό, και θα είναι έτοιμος να θυσιάσει τη ζωή του, αφού πιστεύει ότι δεν αξίζει τον κόπο να προστατεύει κανείς τη ζωή του με οποιοδήποτε τίμημα. Του αρέσει να ευεργετεί,  αλλά ντρέπεται να τον ευεργετούν, γιατί το πρώτο είναι ένδειξη ανωτερότητας και το δεύτερο κατωτερότητας… Δεν ανταγωνίζεται τους άλλους  για τα κοινά αντικείμενα της φιλοδοξίας, ούτε πηγαίνει εκεί όπου άλλοι κατέχουν την πρώτη θέση… Πρέπει να  εκδηλώνει ανοιχτά και την αγάπη και το μίσος , αφού η απόκρυψη δείχνει δειλία… Δεν μπορεί να αφήσει τη ζωή του να στρέφεται γύρω από κάποιον άλλο , ε...

Καρτερούμεν μέραν νύχταν, να φυσήσει ένας αέρας  σ' τούντον τόπον πόν' καμένος τζι εν θωρεί ποττέ δροσιάν,  για να φέξει καρτερούμεν το φως τζείνης της μέρας,  πον' να φέρει στον καθέναν τζαι δροσιάν τζαι ποσπασιάν.  Την Μανούλλαν μας για πάντα μιτσιοί μιάλοι καρτερούμεν  για να μας σφιχταγγαλιάσει τζαι να νεκραναστηθούμεν.  Η ζωή μας εν για τζείνην τζαι ζωή μας τζείνη ένι  τζαι πως τρώμεν δίχα τζείνης τζι είμαστιν βασταεροί  εν γιατί με τ' όνομάν της είμαστιν ποσκολισμένοι  πον' το βκάλλουν που τον νουν μας μήτε χρόνια με τζαιροί  ξυπνητοί τζαι τζοιμισμένοι εν για τζείνην η καρτκιά μας  που διπλοφακκά για να ρτει τζαι να μείνει δα κοντά μας.  Τα λαμπρά μας ούλλον τζι άφτουν τζι οι καμοί μας εν σιούσιν,  εν' συμπούρκισμαν φουρτούνας των τζυμάτων του γιαλού  ετσ' οι λας εν' που παθθαίνουν όντας ξένοι τζυβερνούνσιν  έχουν μέσα τους φουρτούναν τζι αν τους έχουν προς καλού  τζι όσον τούτοι τζι αν καρδκιούντα...

Ο "Δωδεκάλογος του Γύφτου" είναι ένα συνθετικό ποίημα που εκδόθηκε το 1907 και αποτελείται από δώδεκα λόγους. Σ' αυτό ο γύφτος συμβολίζει την ψυχή που δεν υποτάσσεται σε τίποτα, αλλά συνέχεια προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι καινούργιο και στερεό, γκρεμίζοντας ο,τιδήποτε παλιό. Ο Κ. Παλαμάς έγραψε τον "Προφητικό" δέκα χρόνια μετά την ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Σ' αυτόν ο ποιητής παρουσιάζει ως προφητείες τα γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί στην εποχή του. Το σκηνικό τοποθετείται στο Βυζάντιο. Η πολιτική ηγεσία είχε παραδοθεί στην αδιαφορία και τη διαφθορά, με αποτέλεσμα να μην συνειδητοποιήσει την τουρκική απειλή, που ολοένα και πλησίαζε. Στο απόσπασμα αυτό, ο ποιητής - προφήτης πληγωμένος από την αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας και των συμπολιτών του, προβλέπει αρχικά τον ξεπεσμό της χώρας του, αλλά στο τέλος εκφράζει την ελπίδα για την ανάσταση και αναγέννηση του ελληνικού έθνους. Μες τις παινεμένες χώρες, Χώρα παινεμένη, θα ‘ρθει κι η ...

Το ποίημα "Περιμένοντας του βαρβάρους" γράφτηκε το Δεκέμβριο του 1898 και δημοσιεύτηκε το 1904. Με αυτό το ποίημα ο Καβάφης επιχειρεί την πρώτη του έξοδο από τα προσωπικά του θέματα προς το κοινωνικό επίπεδο. Πρόκειται για ένα ψευδοϊστορικό ποίημα, το οποίο αναφέρεται στη Ρώμη την εποχή της παρακμής της, γύρω στον 5ο αιώνα μ.Χ. Η άλλοτε μεγάλη και τρανή ρωμαϊκή αυτοκρατορία βρίσκεται τώρα στο έλεος των επιθέσεων των βαρβάρων. Ωστόσο, με αυτό το ποίημα ο Καβάφης ουσιαστικά θέλει να απευθυνθεί στους πολιτικούς της σύγχρονης εποχής, δηλαδή της εποχής του, και να τους αποδώσει ευθύνες για την πολιτική, κοινωνική και πνευματική παρακμή του σύγχρονου ελληνισμού.   — Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;         Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα. — Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;   Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;         Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερ...

Την 4η Ιουλίου εγκρίθηκε από το Αμερικανικό Κογκρέσο η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, ένα κείμενο γραμμένο από τον Τζέφερσον, το οποίο σηματοδοτεί την πρώτη ενέργεια του νεοσύστατου Αμερικανικού Κράτους. Και όμως, παρά το γεγονός ότι σήμερα οι ΗΠΑ θεωρούνται και είναι ένας παγκόσμιος "Μπαμπούλας", κάποτε υπήρξε η υλοποίηση του δημοκρατικού οράματος.  To ποίημα  περιέχεται στη συλλογή  Ελεγεία και Σάτιρες  (1927) και είναι από τα λίγα ποιήματα του Καρυωτάκη που παρουσιάζουν, εκτός από τα κοινά χαρακτηριστικά της ποίησής του, και πολιτικό ενδιαφέρον. Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει  τοὺς οὐρανοὺς τὸ στέμμα σου. Τὸ φῶς σου,  χωρὶς νὰ καίει, τυφλώνει τὸ λαό σου.  Πεταλοῦδες χρυσὲς οἱ Ἀμερικάνοι,  λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει  σήμερα τὸ ὑπερούσιο μέταλλό σου. Λευτεριά, Λευτεριά, θὰ σ' ἀγοράσουν  ἔμποροι καὶ κονσόρτσια κι ἑβραῖοι.  Εἶναι πολλὰ τοῦ αἰῶνος μας τὰ χρέη,  πολλὲς οἱ ἁμαρτίες, ποὺ θὰ διαβ...