Σκοτεινός Ήλιος, Γ. Α. Χριστοδούλου

Εκείνο το πρωί η ώρα πέντε και μισή

δεν ήθελε να ξημερώσει,

γιατι η μέρα φοβότανε.

Δεν ήθελε ο ήλιος ν’ ανατείλει

να μη δει το κακό που ερχότανε.

"Είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας, είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας", έλεγε και ξανάλεγε η γριά στο λιμανάκι.

Κι όμως, όλα θα μπορούσαν να 'ταν αλλιώς. Ίσως να τους ρίχναμε στη θάλασσα. "Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους Πενταδάκτυλέ μου", φωνάζαμε πριν ξεψυχίσουμε.

Κι όμως, όλα θα μπορούσαν να 'ταν αλλιώς. Ίσως να τους ρίχναμε στη θάλασσα.

Δέκα χρόνια προσπαθούσαν οι μέλισσες

να μας κεντρίσουν

να μας ξυπνήσουν

να μας φέρουν ένα μήνυμα.

Δέκα χιλιάδες μέλισσες

ψοφήσανε απάνω στο παχύ μας δέρμα

χωρίς τίποτα να νιώσουμε.

Όταν το ποδοβολητό των βαρβάρων

έφτασε στη Σαλαμίνα

φρύαξε ο Τάσος.

Άλλο δεν άντεξε.

Βγήκε μπροστά να κρατήσει το κεφάλι ψηλά, ενώ όλοι υποχωρούσαν.

Ενώ όλοι τον άφηναν μόνο του.

Πώς γίνεται πατρίδα μου, ποια κατάρα σε βαραίνει, πόση μοναξιά;

Τα παιδιά σου διαλεγμένα, σ’ ένα θάνατο ταγμένα, πώς το δέχεσαι αυτό;

Να ξέρετε προδότες συνωμότες, ο χρησμός του Ποιητή θα επαληθευτεί:

"Η γης δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι.

Και τούτα τα κορμιά πλασμένα από έvα χώμα που δεν ξέρουν, έχουν ψυχές.

Μαζεύουν σύνεργα για να τις αλλάξουν, δε Θα μπορέσουν~ μόνο θα τις ξεκάμουν αν ξεγίνονται οι ψυχές.

Δεν αργεί να καρπίσει τ' αστάχυ

δε χρειάζεται μακρύ καιρό για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι,

δε χρειάζεται μακρύ καιρό το κακό για να σηκώσει το κεφάλι,

κι ο άρρωστος νους που αδειάζει

δε χρειάζεται μακρύ καιρό για να γεμίσει με την τρέλα,

νήσος τις έστι...

Ναι~ όμως ο μαντατοφόρος τρέχει κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει σ' αυτούς που γύρευαν ν' αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας.

Φωνή Κυρίου επί των υδάτων πολλών.

Νήσος τις έστι."

Τώρα μπορείτε να με κατηγορήσετε.

Μπορείτε να τα ρίξετε όλα πάνω μου.

Βγάλτε το μίασμα από πάνω σας.

Θα περάσω τα δικά σας δικαστήρια

αφού στον Άδη μέσα θα με βρείτε

να με δικάσετε πάλι με μαρτύρια

και σαν κακούργο να με τιμωρείτε.

Γιώργος Χριστοδούλου