Απόσταγμα ονείρων, Γιώργος Χριστοδούλου



Απόσταγμα λίγης ποίησης σ' ένα κομμάτι χαρτί
και ένα ζεύγος τριαντάφυλλα.
Λέξεις φορτισμένες από ερωτικά σκιρτήματα
συνθέτουν μια όμορφη μπαλάντα.

Έχω κάτι τσακισμένα όνειρα.
-Αλήθεια, αξίζει το ταξίδι αυτό;
-Δεν ξέρω.  Αύριο θα χαράξει
νέες ελπίδες και νέα όνειρα.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Για τη θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου

Εικόνα
"Όλο σας αποχαιρετώ κι ακόμα μένω. Ναι, η πιο μεγάλη πράξη της ζωής μας είναι η απόφαση του θανάτου μας, Όταν υπάρχει κάποια διέξοδος όταν μπορείς και να τον αποφύγεις, και συ τον διαλέγεις σαν τιμή και σα χρέος για τους άλλους, πιο πέρα απ’ τις ανάγκες σου. Όποιος μπορεί να νικήσει μια στιγμή τη ζωή του Νικάει και το θάνατο. Τόμαθα." "Ίσως και να μπορούσα να γλυτώσω. Ίσως μπορούσα ν’ αντέξω την καταφρόνια ή την συγγνώμη ή την λησμονιά των άλλων. Όμως εγώ θα μπορούσα να λησμονήσω το φως που ονειρευτήκαμε μαζί; κείνο το μέγα καρδιοχτύπι της σημαίας μας; Θα μπορούσα να βολευτώ στον ίσκιο μιας γωνιάς με σταυρωμένα τα χέρια γύρω στα σταυρωμένα γόνατα σα μνησίκακη, μεμψίμοιρη ή αμέτοχη αράχνη που πλέκει μόνο με το σάλιο της τα δίχτυα της;" Μ' αυτό το σκεπτικό, ο Γρηγόρης Πιερή Αυξεντίου, σαν σήμερα, στις 3 Μαρτίου 1957, αποφάσισε να μην παραδοθεί, παρά μονάχα στο θάνατο ολοκαύτωμα. Επέλεξε τη θυσία για να ζήσουμε εμείς ως ελεύθεροι Έλληνες. Δε...
Διαβάστε περισσότερα

Ανατροπή, Γιώργος Χριστοδούλου

Εικόνα
Μέρα σκοτεινή. Μέρα νικημένη. Νόμιζαν πως μ' έκαναν σκουπίδι οι αχρείοι. Βλέπω με μάτι θολό τον ραγισμένο κόσμο απ' το παράθυρο. Ο Ήλιος βασίλεψε πίσω απ' τις σκιές. Βγήκαν δαίμονες να χορέψουν στη βροχή. Το σκοτάδι δεν θα κρατήσει για πολύ. Ο Ήλιος θ' ανατείλει ξανά. Ρόδα είναι και γυρίζει η ζωή. Επιστρέφει συμπεριφορές. Εκείνοι που χάσαν' το μυαλό τους, τώρα βλέπουν πέρα στ' όνειρό τους. Εκείνοι που γελούσαν, τώρα κλαίνε. Καλώς να ορίσεις καινούργιε, καθαρμένε κόσμε, νομοτελειακά πλασμένε. Σε περιμένω...
Διαβάστε περισσότερα

Ο τελευταίος υπερασπιστής, Γιώργος Χριστοδούλου

Εικόνα
Απευθύνω πρόσκληση σε όλους τους πολεμιστές. Σε όσους είναι τρελοί, επαναστάτες, αναρχικοί. Σε όσους πιστεύουν σε κάποιες Αρχές και Αξίες. Ελάτε όλοι μαζί να υπερασπιστούμε το τελευταίο οχυρό: το κάστρο της Λευτεριάς και των Ιδανικών! Σαλπίζει ο πολεμικός παιάνας, αντηχεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ελάτε, μην χασομεράτε! Όλοι μαζί να σύρουμε το χορό της Λευτεριάς, καθώς θα μπαίνουμε στο κάστρο για μάχη μέχρι την τελική Νίκη!   Φέρνω στη σκέψη μου τον καιρό που υπηρετούσα στο κάστρο. Πιο πολύ απ' όλα, θυμάμαι δυο πράγματα: το τοπίο και μια ιστορία που θα σας πω μετά. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Όλα ήταν μαγευτικά: ο Ήλιος που ξεπρόβαλλε θριαμβευτικά από τα σύννεφα ως ο εγγυητής της θείας δικαιοσύνης. Το ουράνιο τόξο έσχιζε τον ουρανό, δείχνοντας το Δρόμο και ενώνοντας το καταπράσινο βουνό που έσβηνε στη θάλασσα. Όλα συνυπήρχαν τόσο αρμονικά μεταξύ τους, που νόμιζες ότι όλα ήταν καλά και κακό δεν υπήρχε πουθενά πάνω στη γη. Όταν ήμασταν μικροί, μας λέγανε ότι στην άλλη...
Διαβάστε περισσότερα