Ιθάκη

Οδός Ελευθερίας Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι. Θέλω να βρω την οδό Ελευθερίας. Ο δρόμος μου είναι ανηφορικός, γεμάτος αγκάθια από ασπάλαθους. Σπρώχνω με τα χέρια ματωμένα την πέτρα του Σίσυφου. Ανεβαίνω με την ψυχή στα δόντια ψάχνοντας την Ελευθερίας. Συνεχώς σπρώχνω και ανεβαίνω. Δεν υπάρχει τελειωμός! Επιτέλους, μπροστά μου πια απλώνεται η οδός Ελευθερίας! Το 'λεγε ο Μεγάλος: «Για να ανέβεις στον ουρανό πρέπει να πάρεις φόρα από τον  πάτο της κόλασης»

Εξομολόγηση -Γιατί καρδιά μου υψώνεις συνέχεια τείχη; -Επειδή συνέχεια έχεις κακή τύχη. -Τι λες; -Λέω ότι μετά από κάθε απογοήτευση με πληγώνεις που κλαις. -Και τι να κάνω; Να μην κλαίω; - Όχι βέβαια, είναι αδύνατο. -Τι περιμένεις από μένα τότε; -Περιμένω τη ζωή σου να προχωρήσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που θα σου κλέψουν την καρδιά και θα φύγουν. Όμως, υπάρχουν και εκείνοι οι ξεχωριστοί που αξίζει να ζεις μόνο και μόνο για τη στιγμή που θα μπουν στην ζωή σου. Αυτοί είναι πρόθυμοι να σου δώσουν τη μισή τους καρδιά. Και έτσι να γίνετε ένα σώμα, μια ψυχή. Να γίνετε ΕΝΑ. Εκεί που χάνεται ο εγωισμός, βρίσκεται η αληθινή αγάπη.  -Τώρα το `μαθα: στην αγάπη υπάρχει μόνο το ένα. Όλα τα άλλα χάνονται. Το εγώ και το εσύ καταστρέφονται. Ένα γίνονται τα δυο.