Αναρτήσεις

Το τελευταίο σημείωμα, Γιώργος Χριστοδούλου

Εικόνα
Τώρα που γυρίζει ο χρόνος εύχομαι να σμίξουν οι καρδιές, να κλείσουν οι πληγές, να μπολιαστούν οι ψυχές με ΑΓΑΠΗ. Λίγο πριν σημάνουν μεσάνυκτα, λίγο πριν το τέλος του χρόνου, ξημερώνει ένα καινούργιο αύριο που ανήκει μοναχά σε όσους μάχονται. Νέε χρόνε, καλέ μου, αγαπημένε, μην μας πάρεις άλλα. Δώσε μας μόνο τ’ αυτονόητα. Για όσα ονειρευόμαστε, για όσα τραγουδάμε κάτω απ’ το μπαλκόνι, για όσα ποθούμε κοιτώντας ουρανό, θα πολεμήσουμε εμείς! Κι αν δε έρθει η νίκη, κι αν όλα φαίνονται να έχουν κριθεί, τίποτα δεν τέλειωσε. Η πιο σκοτεινή ώρα έρχεται λίγο πριν χαράξει ΦΩΣ. Καλώς να ορίσεις καινούργιε χρόνε! Στο κατώφλι μας σε περιμένουμε!

Σκιές, Γιώργος Χριστοδούλου

Εικόνα
Οι σκιές τα βράδια κοιμούνται στ' όνειρο και χαράζουν με το πρώτο φως. Κάποια σκιά μ' έχει στοιχειώσει. Όπου πηγαίνω, πάει κι αυτή. Κάτοπτρο του εαυτού μου έχει γίνει. Σ' αυτό το θέατρο σκιών, ποια σκιά μ' ακολουθεί; Πάντοτε η σκιά θα σ' ακολουθεί. Μην νομίζεις πως μπορείς να της ξεφύγεις. Αυτή είναι το πεπρωμένο σου. Αυτή είναι το χρέος. Ίσως να 'ναι κάποιος πρόγονος λαμπρός. Ίσως είναι κάποιος που σε μισεί (και σ' έχει στη θύμησή του). Ίσως πάλι να είναι ένα πρόσωπο αγαπημένο που να σ' έχει πεθυμίσει -το χρυσό μου! Ίσως, όμως να 'ναι ένας άλλος καινούργιος εαυτός που ζητά να βγει στο φως. Διάλεξε σοφά ποια σκιά θα σε στοιχείωνει. Γιατί μ' αυτή θα πορευτείς στους δρόμους και στα καφενεία, σε στέκια με φίλους σου περατικούς, σαν κάθεσαι στη γωνιά του μπαρ μονάχος πίνοντας για να ξεχαστείς και να ξεχάσεις. Η σκιά σου θα σ' ακολουθεί. Γι' αυτό διάλεξε σοφά διαβάτη ποια σκιά θα σε στοιχείωνει.

Ύμνος της Γενέσεως, Γιώργος Χριστοδούλου

Εικόνα
Ζούμε σε μία εποχή που βασιλεύει η φθορά. Πολέμα μαζί μου άνθρωπε να κάνουμε τη διαφορά! Το αύριό μας για να διεκδικήσουμε σαν βροντή, σαν άνεμος μαζί ας ξεχυθούμε σε άβατα και δρόμους. Εμείς οι ταπεινοί πολεμιστές που γινήκαμ' αριβίστες θα γίνουμε τα πάντα αν κάνουμε τα πάντα. Σ' αυτό τον μέγα πόλεμο μη λείψει κανείς διότι μας προσμένει της Νίκης το αδαμάντινο στεφάνι! Να κάνουμε άλμα πρέπει πιο γρήγορο απ' τη φθορά. Δεν έγραψαν ποτέ τους έπη όσοι περίμεναν την ώρα.

Τα αγαπημένα μου αποσπάσματα από τον Νίκο Καζαντζάκη

Εικόνα
Ο Νίκος Καζαντζάκης είναι ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Η γραφή του ξεπερνά τα σύνορα του κοινού ανθρώπινου στοχασμού και αγγίζει το μεταφυσικό. Είναι ο τελευταίος Έλληνας φιλόσοφος. Στοχάζεται το αδύνατο, μάχεται και αγωνίζεται να το φτάσει, χωρίς να τρέφει αυταπάτες. Ξέρει τις δυσκολίες, όμως ακολουθεί την πανάρχαια φωνή που συνοδεύει τον καθένα από εμάς σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Δεν ακολουθεί κανένα δόγμα και κοινωνικό στερεότυπο. Συντρίβει τις συνήθειες. Ξεβολεύεται. Μάχεται να ξεκάμει το κακό όπως οφείλει ο κάθε ΑΝΘΡΩΠΟΣ.  Κατάφερε να κερδίσει επάξια την αθανασία μέσα από το έργο του. Ένα έργο που αξίζει να διαβαστεί και παραμένει διαχρονικό. Ακολουθούν μερικά από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα από διάφορα έργα του Καζαντζάκη. Χαίρομαι γιατί χωρίς να μπορώ ακόμα καθαρά να το στοχαστώ, ψυχανεμίζομαι πως θα ζω και εγώ, θα στοχάζομαι και θα βλέπω και ακόμα αφού πεθάνω, φτάνει να υπάρχουν ακόμα καρδιές να με θυμούνται.  Να'σαι σκληρός, υπομονετικό