Ιθάκη

Σαν την θάλασσα του πρωινού έτσι είναι η ψυχή μου. Ανήσυχη, αφχαρίστητη, απροσάρμοστη πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντά βολική, τη συντρίβει. Τα κύματα της αλμυρής θάλασσας χτυπούν μετά μανίας τα βράχια. Θέλει να πεις ότι ποθούν να σπάσουν τα βράχια. Κάμε Θε μου να σπάσουν τα δεσμά της ψυχής μου!

Μαύρο φόντο Αόριστα συναισθήματα Φρίκη, πόνος, θάνατος. Ναυάγιο, πλημμύρα η έρημη πόλη. Έτσι που γίνηκε η ζωή μου εδώ, Ελπίδα δεν υπάρχει...

Χωρίς δισταγμό, χωρίς λύπη, χωρίς έλεος με κλείσανε στη φυλακή ετούτη. Δεμένος, βαριά αλυσοδεμένος και απογοητευμένος λέω μέσα μου: "Μα 'τανε καλά παιδιά" Κρίμα, καλά παιδιά δεν ήταν και ούτ' επρόκειτο να γίνουν. Με δικάσαν, με καταδικάσαν και με φυλακίσαν. Νομίζουν, λένε μέσα τους, ότι η σκέψη η υψηλή μπορεί ν' αλυσοδεθεί σε τούτη τη φυλακή. Λογαριάσατε λάθος με το νου σας εμπόροι! Φτερούγησε καρδιά μου, πέτα ψυχή μου, ασυμβίβαστα, περήφανα κι ελεύθερα. Η αξιοπρέπεια μου αξίζει πιο πολλά απ' το θυμό και τα συμφέροντά τους.

Αυτή την ερώτηση, την έχω ακούσει πολλάκις από στόμα αρκετών, είτε είναι μαθητές, είτε είναι φοιτητές, είτε είναι οτιδήποτε άλλο! Αν δεν συγκινηθεί έστω και ένας από αυτό το βίντεο, τότε λυπάμαι πολύ... Αυτή είναι η απάντησή μου:

Εκείνο το πρωί η ώρα πέντε και μισή δεν ήθελε να ξημερώσει, γιατι η μέρα φοβότανε. Δεν ήθελε ο ήλιος ν’ ανατείλει να μη δει το κακό που ερχότανε. "Είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας, είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας", έλεγε και ξανάλεγε η γριά στο λιμανάκι. Κι όμως, όλα θα μπορούσαν να 'ταν αλλιώς. Ίσως να τους ρίχναμε στη θάλασσα. "Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους Πενταδάκτυλέ μου", φωνάζαμε πριν ξεψυχίσουμε. Κι όμως, όλα θα μπορούσαν να 'ταν αλλιώς. Ίσως να τους ρίχναμε στη θάλασσα. Δέκα χρόνια προσπαθούσαν οι μέλισσες να μας κεντρίσουν να μας ξυπνήσουν να μας φέρουν ένα μήνυμα. Δέκα χιλιάδες μέλισσες ψοφήσανε απάνω στο παχύ μας δέρμα χωρίς τίποτα να νιώσουμε. Όταν το ποδοβολητό των βαρβάρων έφτασε στη Σαλαμίνα φρύαξε ο Τάσος. Άλλο δεν άντεξε. Βγήκε μπροστά να κρατήσει το κεφάλι ψηλά, ενώ όλοι υποχωρούσαν. Ενώ όλο

Δεν ακολουθώ τα πρότυπα της δικής σας παραπαίουσας κοινωνίας. Δεν ακολουθώ τους κανόνες τους δικούς σας. Δεν ακολουθώ τα ανδρείκελα τα δικάς σας. Δεν ακολουθώ τη μόδα τη δική σας. Είμαι ένας ονειροπόλος, ένας αγνός ιδεολόγος κι ας με φωνάζουν αεροβάτη. Ονειρεύομαι και πολεμώ στον κόσμο τον δικό μου. Με πολεμάτε και δεν λυγίζω. Με χτυπάτε μα το μάγουλο γυρίζω. Δεν σας φοβάμαι, δεν σας υπολογίζω. Στον λογισμό μου προχωρώ και  συνεχίζω . Αν θέλετε, ελάτε και εσείς συνοδοιπόροι. Όχι όμως να είστε μπροστά μου, ούτε πίσω μου. Δεν θέλω να με ακολουθείτε ούτε να σας ακολουθώ. Περπατήστε δίπλα μου, ο ένας να είναι η δύναμη του άλλου. Μας πολεμάτε και δεν λυγίζουμε. Μας χτυπάτε μα το μάγουλο γυρίζουμε. Δεν σας φοβόμαστε, δεν σας υπολογίζουμε. Στον λογισμό μας προχωράμε, συνεχίζουμε.

Τίποτα δεν είναι όπως χθες. Το παρελθόν που εξιδανίκευσα  καταρρακώθηκε απ' τη σκληρή πραγματικότητα. Η σκέψη μου σε 'κείνα που περάσαν, βυθισμένη στο σκότος, παγιδευμένη στης λήθης μου το βαθύ πηγάδι. Τίποτα δεν είναι όπως χθες. Οι άνθρωποι που μου χαμογελούσαν έγιναν δαίμονες που με κυνηγούν. Όλα πέρασαν τόσο γρήγορα, δίχως να πούμε ένα αντίο. Το μέλλον είναι αβέβαιο μα και ελπιδοφόρο. Το ξεμέρωμα σιωπηλά μας περιμένει. Γ. Α. Χριστοδούλου

Το κυπριακό πρόβλημα δημιουργήθηκε πλασματικά από τους Άγγλους, οι οποίοι αφού δεν κατάφεραν να συντρίψουν τον ηρωικό αγώνα των αμούστακων παιδιών της Ε.Ο.Κ.Α., έβαλαν στο παιχνίδι την τουρκική βουλιμία. Εφάρμοσαν με μαεστρία το δικό τους "διαίρει και βασίλευε". Η τουρκική βαρβαρότητα έδρασε όπως διαχρονικά ξέρει να κάνει καλύτερα. Ότι έπραξαν στο Βυζάντιο, το επανέλαβαν στη Μικρά Ασία και τέλος στην Κύπρο. Οι αλύτρωτες περιοχές του ελληνισμού αναζητούν δικαίωση. Πώς όμως να την βρουν, όταν εμείς βρισκόμαστε στον απόλυτο λήθαργό μας; Γίναμε καλοπερασάκηδες και το μόνο που σκεφτόμαστε είναι το προσωπικό μας συμφέρον. Έχουμε διαγράψει από τη μνήμη μας τις πατρίδες των προγόνων μας. Η Κωνσταντινούπολη έγινε Ινσταμπούλ και κανείς δεν θα την διεκδικήσει ποτέ. Οι αρχαίες πόλεις στη Μικρά Ασία παραμένουν βουβές για πάρα πολλά χρόνια. Αλήθεια, ποιος τολμά να τις διεκδικήσει; Η Κύπρος για 43 σχεδόν χρόνια στενάζει κάτω από την μπότα του βάρβαρου Αττίλα. Σήμερα όμως, κανείς δε