Σκιές, Γιώργος Χριστοδούλου

Οι σκιές τα βράδια κοιμούνται στ' όνειρο
και χαράζουν με το πρώτο φως.
Κάποια σκιά μ' έχει στοιχειώσει.
Όπου πηγαίνω, πάει κι αυτή.
Κάτοπτρο του εαυτού μου έχει γίνει.
Σ' αυτό το θέατρο σκιών,
ποια σκιά μ' ακολουθεί;

Πάντοτε η σκιά θα σ' ακολουθεί.
Μην νομίζεις πως μπορείς να της ξεφύγεις.
Αυτή είναι το πεπρωμένο σου. Αυτή είναι το χρέος.

Ίσως να 'ναι κάποιος πρόγονος λαμπρός.
Ίσως είναι κάποιος που σε μισεί (και σ' έχει στη θύμησή του).
Ίσως πάλι να είναι ένα πρόσωπο αγαπημένο
που να σ' έχει πεθυμίσει -το χρυσό μου!
Ίσως, όμως να 'ναι ένας άλλος καινούργιος εαυτός
που ζητά να βγει στο φως.
Διάλεξε σοφά ποια σκιά θα σε στοιχείωνει.

Γιατί μ' αυτή θα πορευτείς
στους δρόμους και στα καφενεία,
σε στέκια με φίλους σου περατικούς,
σαν κάθεσαι στη γωνιά του μπαρ μονάχος
πίνοντας για να ξεχαστείς και να ξεχάσεις.
Η σκιά σου θα σ' ακολουθεί.
Γι' αυτό διάλεξε σοφά διαβάτη ποια σκιά θα σε στοιχείωνει.