Δίδυμα φεγγάρια, Γιώργος Χριστοδούλου

Στη μνήμη των ηρώων που έπεσαν στο Μαρί σαν σήμερα στις 11/7/2011


Τούτη τη νύχτα τη στερνή
βγήκανε δίδυμα φεγγάρια ματωμένα.
Ο Ήλιος πάνω στ' άρμα του βούλιαξε
στο έρεβος κι εχάθη. Τι κι αν εχάθη,
τ' άστρα του λάμπουνε ακόμα.

Τι είναι η ζωή; Κουφάρι αδειανό να το
πετάξουμε στη θάλασσα; Ποιοι γράψαν
τον επίλογο σ' αυτή την τραγωδία;

Οι ήρωες δεν χάνονται, ούτε λησμονούνται.
Στέκουν μπρος μας με βλέμμα σκυθρωπό
και θυμωμένο. Τους βλέπουμε νέους,
ωραίους, ακμαίους κι αγέρωχους.

Τους βλέπουμε ολόρθους κι άφοβους
να κοιτούν κατάματα τον Χάροντα
στα Μαρμαρένια Αλώνια. Βαδίζουν
ακλόνητοι τον δρόμο.

Την μουσική των σειρήνων αποστρέφονται.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ειδεχθές απ'
των δειλών την αβουλία.

Στέκουν αγέρωχοι και νηπενθείς τώρα.
Δεν λυπούνται τη χαμένη τους ζωή.
Κλάματα δεν αρμόζουν στους ανδρειωμένους.

Σταθείτε όρθιοι λεβέντες
η Δόξα σας είναι χαρισμένη.
Σταθείτε περήφανοι, ανδρείοι
και δεχθείτε τ' αδαμάντινο στεφάνι,
αθάνατοι νέοι του μέλλοντος Ελπίδα!