Κ.Γ. Καρυωτάκη, Στο άγαλμα της Ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο

Την 4η Ιουλίου εγκρίθηκε από το Αμερικανικό Κογκρέσο η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, ένα κείμενο γραμμένο από τον Τζέφερσον, το οποίο σηματοδοτεί την πρώτη ενέργεια του νεοσύστατου Αμερικανικού Κράτους. Και όμως, παρά το γεγονός ότι σήμερα οι ΗΠΑ θεωρούνται και είναι ένας παγκόσμιος "Μπαμπούλας", κάποτε υπήρξε η υλοποίηση του δημοκρατικού οράματος. To ποίημα περιέχεται στη συλλογή Ελεγεία και Σάτιρες (1927) και είναι από τα λίγα ποιήματα του Καρυωτάκη που παρουσιάζουν, εκτός από τα κοινά χαρακτηριστικά της ποίησής του, και πολιτικό ενδιαφέρον.








Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει 
τοὺς οὐρανοὺς τὸ στέμμα σου. Τὸ φῶς σου, 
χωρὶς νὰ καίει, τυφλώνει τὸ λαό σου. 
Πεταλοῦδες χρυσὲς οἱ Ἀμερικάνοι, 
λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει 
σήμερα τὸ ὑπερούσιο μέταλλό σου.

Λευτεριά, Λευτεριά, θὰ σ' ἀγοράσουν 
ἔμποροι καὶ κονσόρτσια κι ἑβραῖοι. 
Εἶναι πολλὰ τοῦ αἰῶνος μας τὰ χρέη, 
πολλὲς οἱ ἁμαρτίες, ποὺ θὰ διαβάσουν 
οἱ γενεές, ὅταν σὲ παρομοιάσουν 
μὲ τὸ πορτραῖτο τοῦ Dorian Gray.

Λευτεριά, Λευτεριά, σὲ νοσταλγοῦνε, 
μακρινὰ δάση, ρημαγμένοι κῆποι, 
ὅσοι ἄνθρωποι προσδέχονται τὴ λύπη 
σὰν ἔπαθλο τοῦ ἀγῶνος, καὶ μοχθοῦνε, 
καὶ τὴ ζωὴ τους ἐξακολουθοῦνε, 
νεκροὶ ποὺ ἡ καθιέρωσις τοὺς λείπει.