Απόσταγμα ονείρων, Γιώργος Χριστοδούλου



Απόσταγμα λίγης ποίησης σ' ένα κομμάτι χαρτί
και ένα ζεύγος τριαντάφυλλα.
Λέξεις φορτισμένες από ερωτικά σκιρτήματα
συνθέτουν μια όμορφη μπαλάντα.

Έχω κάτι τσακισμένα όνειρα.
-Αλήθεια, αξίζει το ταξίδι αυτό;
-Δεν ξέρω.  Αύριο θα χαράξει
νέες ελπίδες και νέα όνειρα.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ἡ τραγωδία τῆς Ἀμαθοῦντος, Γιώργος Χριστοδούλου

Εικόνα
Αυτή η φωτογραφία με ενέπνευσε...  Οὐ γάρ τί μοι Ζεὺς ἦν ὁ κηρύξας τάδε, οὐδ’ ἡ ξύνοικος τῶν κάτω θεῶν Δίκη τοιούσδ’ ἐν ἀνθρώποισιν ὥρισαν νόμους· οὐδὲ σθένειν τοσοῦτον ᾠόμην τὰ σὰ κηρύγμαθ’ ὥστ’ ἄγραπτα κἀσφαλῆ θεῶν νόμιμα δύνασθαι θνητὸν ὄνθ’ ὑπερδραμεῖν. Σοφοκλέους, Αντιγόνη (450-455) Αρχαία τραγωδία αναδύεται απ' την αγορά της Αμαθούντας πλάι στις παμπάλαιες κολώνες. Παραπέρα ειν' το ξωκλήσι της Αγια-Βαρβάρας κάτω απ' τον μέγα Πλάτανο. Κάποτε το θυμούνται σε γάμους και πανηγύρια. Ένα προσωπείο στράφηκε προς ουρανό και θάλασσα. Τα όνειρα εκδικήθηκαν στο πρώτο ξεπέταγμα της σπίθας. Με μιας άνοιξε ο ουρανός κι εσχίσθη η θάλασσα στα δυο. Ο άγγελος που περιμέναμε, το 'φερε το μήνυμα. Υψώθηκε εμπρός μου ο μέγας και τρανός πολέμαρχος. Κύρηκας Ιστορίας. Προάγγελος θανάτου. Βρηχόταν λιονταρίσια. Μαχόταν να ξεκάμει το κακό που 'τανε βαθιά ριζωμένο. Κέρδιζε σ' ένα πόλεμο απ' την αρχή χαμένο. Τότε μπήκανε οι Αμαθούσιοι και οι Κουρι...
Διαβάστε περισσότερα

Ανατροπή, Γιώργος Χριστοδούλου

Εικόνα
Μέρα σκοτεινή. Μέρα νικημένη. Νόμιζαν πως μ' έκαναν σκουπίδι οι αχρείοι. Βλέπω με μάτι θολό τον ραγισμένο κόσμο απ' το παράθυρο. Ο Ήλιος βασίλεψε πίσω απ' τις σκιές. Βγήκαν δαίμονες να χορέψουν στη βροχή. Το σκοτάδι δεν θα κρατήσει για πολύ. Ο Ήλιος θ' ανατείλει ξανά. Ρόδα είναι και γυρίζει η ζωή. Επιστρέφει συμπεριφορές. Εκείνοι που χάσαν' το μυαλό τους, τώρα βλέπουν πέρα στ' όνειρό τους. Εκείνοι που γελούσαν, τώρα κλαίνε. Καλώς να ορίσεις καινούργιε, καθαρμένε κόσμε, νομοτελειακά πλασμένε. Σε περιμένω...
Διαβάστε περισσότερα

Σύγχρονοι Οιδίποδες, Γιώργος Χριστοδούλου

Εικόνα
Ξελόγιασες τον ουρανό με μάγια και με ξόρκια πως δρόμος σου ανοίγεται με κόκκινο χαλί κι όλα τα λόγια της τρελής βγήκανε προφητείες μιας τέχνης μαντικής, μια ρήση θεϊκή. Τι γύρευες τον ουρανό σαν είσαι για τον βούρκο; ούτως ή άλλως ο κόσμος μας παντού είναι σαθρός. Ζητάς με θράσος ήλιο, μα σ' αξίζει το σκοτάδι. Κλείσε την πόρτα σαν περνάς, παιδάκι μου φτωχό. Κείνη τη βραδιά σαν γίνηκες Οιδίποδας τύραννος άρχισες με μονόλογους προβλήματα να λύνεις. Όμως 'συ ήσουν το μίασμα της καημένης πόλης κι απ' την ντροπή σου έχασες το φως τ' αληθινό.
Διαβάστε περισσότερα